Είμαι από αυτούς που τα τελευταία χρόνια έχοντας συνειδητοποιήσει τι παίζεται για την Ελλάδα, στήριξα όσο μπορούσα τον Σαμαρά, αν και ούτε ήμουν, ούτε είμαι, και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνω νεοδημοκράτης.
Και τον στήριξα διότι διαθέτοντας κοινό νου, από νωρίς αντιλήφθηκα ότι κάνει ότι μπορεί καλύτερο προκειμένου η χώρα να μπορέσει κάποτε να ορθοποδήσει, αφού δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά, και εν πάση περιπτώσει οι εναλλακτικές λύσεις ήταν επιπέδου Βενεζουέλας και … Σουδάν (εκεί που ακόμη τρώνε ζωοτροφές).
Αλλιώς, τι πιο εύκολο γι αυτόν… απ’ το να συνεχίσει τον «αντιμνημονιακό αγώνα» που πρώτος ξεκίνησε, και να πουλάει φούμαρα στον ευκολόπιστο λαό, που ψάχνει παντού σωτήρες…
Ο Σαμαράς όμως επέλεξε τον δύσκολο δρόμο, και δυόμιση χρόνια πρωθυπουργός δούλεψε σαν το σκυλί, δεχόμενος μαχαιριές τόσο από τους ξένους εταίρους, όσο και από την αντιπολίτευση. Για να μην αναφερθώ στην λυκοφιλία των συγκυβερνώντων Βενιζέλου και Κουβέλη, ή στον εσωκομματικό πόλεμο από καραμανλικούς, ντορικούς, κλπ.
Εν ολίγοις, ο Σαμαράς ήταν πρωθυπουργός σε μια από τις πιο δύσκολες εποχές για τη χώρα, έχοντας να παλέψει με θηρία εντός και εκτός συνόρων.
Και κατά τη γνώμη μου τα κατάφερε όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούσε.
Έχοντας απέναντί του έναν Αλέξη, που όχι μόνο υπόσχονταν τα πάντα στους πάντες, αλλά πριόνιζε συνειδητά και την οποιαδήποτε προσπάθεια της κυβέρνησης, καλή ή κακή.
Με αποτέλεσμα ο λαός, που πολιτικοποιήθηκε βιαίως στα χρόνια της κρίσης, να τον θεωρεί λαϊκό ήρωα, και από το 3% στο οποίο βολόδερνε να τον κάνει πρωθυπουργό, ενώ τον Σαμαρά να τον θεωρεί δοσίλογο και να τον καταριέται ακόμη… Άσχετα αν το μνημόνιο που φέρνει ο φίλος του λαού Αλέξης είναι τρισχειρότερο και πολύ επαχθέστερο των προηγουμένων… αυτά είναι λεπτομέρειες.
Το βράδυ της παραίτησης του Σαμαρά από την προεδρία της ΝΔ, είπα πως καλά έκανε, και μάλιστα πολύ άργησε. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για μια ακόμη φορά απέδειξε ότι «ουδείς προφήτης στον τόπο του». Στη θέση του Σαμαρά εγώ θα τα είχα βροντήξει προ πολλού. Δεν αξίζει τον κόπο αυτή η προσωπική κόπωση και φθορά.
Μάλιστα, χωρίς να γνωρίζω τα της ΝΔ, θεώρησα ότι ο Μεϊμαράκης είναι μια καλή λύση, και όχι μόνο μεταβατική.
